71˚ 10’ 21”

KABOEM! Donderde het door de nacht en de bliksem die bijna tegelijkertijd volgt is zelfs met de ogen dicht nog verblindend. Niet echt lekker zo in je tentje in de stromende regen. Het begon best mooi toen we zaterdag vier dagen geleden uit Oostvoorne vertrokken. In ieder geval was het in Hirtshals waar we met de boot naar Kristiansand in Noorwegen vertrokken nog rond de dertig graden.

We kunnen pas op maandag met de boot mee i.p.v.zondag omdat er veel passagiers naar deze route uit moesten wijken vanwege de brand op de veerboot naar Oslo. We hebben nog geluk want men vertelde ons in eerste instantie dat we woensdag pas meekonden!

Vandaag zijn we naar de preekstoel gewandeld, het rotsplateau dat 700m boven de Lysefjord steekt.

En nu liggen we hier in de tent op de Prekestolencamping te hopen dat het nog droog wordt zodat we morgen alles enigszins droog in kunnen pakken. Nou deze hoop was ijdel het heeft de hele nacht geregend en ook nu gaat het gewoon door. Met de helm op en de jassen aan alles in en opgepakt en in destromende regen vertrekken we van de camping. Komende nacht maar proberen om een hyter te krijgen als het zo blijft regenen, want na een dag rijden in de regen kom je erachter dat de laarzen en handschoenen niet echt waterdicht zijn en dat krijgen we in ons tentje nooit gedroogd! Ook mijn motor(BMW R850R) rijdt sinds Denemarken niet lekker meer. Hij houd in en vooral met accelereren is hij niet vooruit te branden. Als het lampje van de benzine gaat branden hoor ik de pomp janken en hij stopt er helemaal mee. Wat nu,de benzine kan nog niet op zijn! Normaal kan ik nog dik 100 km rijden. We staan op een parkeerplaatsje bij een waterval en vragen aan iedereen die stopt of men soms extra benzine bij zich heeft. Van passerende Duitse motorrijders kunnen we een paar liter spritz kaufen. Gelukkig hebben we een slangetje bij ons om te hevelen en de sigg waterfles wordt opgeofferd om het te transporteren. Na getankt te hebben bij de eerst volgende pomp gaan we op zoek naar onderdak voor vannacht. Alle hytters zijn bezet dus gaan we bij Kinsarvik voor een nacht in een pension. Alles is vannacht weer redelijk gedroogd en we bellen de hulpdienst voor de dichtstbijzijnde dealer. Die blijkt in Bergen te zitten en na contact te hebben gehad vertrekken we vol goede moed naar Bergen. Het is zowaar droog en de rit is de moeite waard Aan beide zijden van de weg storten de watervallen zich naar beneden. Prachtig, hier doe je het toch voor. Rond het middaguur zijn we in Bergen nadat een vriendelijke automobilist ons voor is gegaan naar Arne’s Motorshop.

De diagnose is niet echt snel gesteld (de BMW monteur is met vakantie en geeft telefonisch bijstand), het moet het benzinefilter in de tank zijn of de pomp zelf. Morgen terugkomen en ik krijg de motor weer mee. Gelukkig is het weer nog steeds goed zodat we in de buurt van Bergen op een camping de tent (die nog nat in een vuilniszak zit) kunnen opzetten. Je kan zien dat het ook hier heel veel geregend heeft. Alles is drassig en voor het eerst hebben we ook last van muggen en knudjes. Vandaag is het prachtig weer en zonder regenbroek vertrekken we van de camping naar Bergen. We laten de motor achter bij Arne’s en lopen zonder jas naar het centrum. Bergen is een leuke stad met veel houten huizen en ook de vismarkt is de moeite van het bekijken waard.

Al snel moeten we een restaurant invluchten omdat het begint te regenen. Na de koffie regent het nog steeds flink, dus wordt een paraplu gekocht en gaan we terug naar Arne’s. De motor is klaar, het was inderdaad een gescheurd benzinefilter. De rekening valt niet mee. Evenals de prijzen voor motorfietsen is ook het uurloon het dubbele van thuis maar 3 uur arbeid is schappelijk en we kunnen weer verder en dat is het belangrijkste. Leo komt hier tot de ontdekking dat hij zijn GSM kwijt is. Dat is pech want nu kunnen we niet meer bellen om een hytter te reserveren. Met drijfnatte broeken en laarzen en handschoenen komen we weer bij de tent die ook niet droog meer staat. We kunnen gelukkig nog een hut huren en de middag wordt verder besteed om de spullen te drogen. We staan weer vroeg op want we hebben de strategie aan moeten passen. Met dit weer is het eigenlijk niet te doen om te kamperen en zonder de GSM kunnen we niet zo makkelijk een hut reserveren. Als je tijdig stopt heb je de meeste kans op een hut. In de stromende regen vertrekken wij om 8.00 uur richting Voss. Nu zou alles toch verder zonder pech moeten verlopen,maar niets is minder waar. Niet alleen regent het pijpestelen maar bij de eerste tankstop loopt de benzine via het ontluchtingslangetje weer net zo hard de tank uit. Gelukkig stopt het weer maar er rijst toch enige twijfel. Moeten we nu weer terug naar Arne’s of is het eenmalig als gevolg van de reparatie? We besluiten om het maar te avonturen en gaan op weg. De route die we volgen loopt voor een groot deel over weg 13 die over bergpassen gaat waar nog volop sneeuw ligt en ook de ijsschotsen in de meren drijven.

De weg slingert prachtig op en neer en heen en weer door het landschap en als we weer dalen kom je vanuit de winter in het dal waar ondanks de regen wat aangenamere temperaturen heersen. Het is ook oppassen met de schapen die hier op de weg lopen en ook als zwerfkeien langs en op de weg liggen. Op de meest onverwachte momenten vluchten ze voor de motor langs weg! In een prachtig bosrijk gebied bij Viksdalen waar we omringd worden door de watervallen stoppen we voor een hytter.

Het huttenleven bevalt uitstekend. Alles kan weer drogen bij de kachel. Als we de kaart bestuderen en zien wat we nog voor de boeg hebben besluiten we ook vanwege het weer en de verloren tijd in Hirtshals en Bergen om niet naar Geiranger en de Trollstigen te gaan. Als je hier heel de dag in de regen in touw bent mag je blij zijn als je 300 km aflegt! We vertrekken in de stromende regen richting Røros een mijnwerkerstadje uit de 17e eeuw. De route is weer schitterend met watervallen, rivieren en bergpassen. Tot 1435 meter gestegen maar het voelt en ziet er ook uit als 3000 meter. Op hogere omringende bergen ligt verse sneeuw en als we stoppen om een foto te maken begint het ook nog te hagelen. Het valt ook niet mee om met deze weersomstandigheden te fotograferen.

Via een tunnel rijden we onder een uitloper van de Jostedalbree, met ca 1000 km² het grootste vergletsjerde plateau van het Europese vasteland. Bij Lom met de gelijknamige stavkerk stoppen we voor een hytter en tanken ook gelijk af voor de volgende dag.

Tijdens het tanken stroomt de benzine er weer uit, met de sigg fles vangen we het meeste op. Nader onderzoek van Leo wijst uit dat er een slangetje boven in de tank is losgeschoten. Daar kunnen we dus niet bij want dan moet de tank helemaal leeg en via de onderzijde kan je er dan bij. Dat wordt dus een klusje voor thuis. We binden het andere eind van de slang af met een ty-rap zodat we in ieder geval het Noorse milieu niet meer kunnen vervuilen. s’Avonds gaan we uit eten alleen moet je je daar in Noorwegen vanwege het prijspeil niet teveel bij voorstellen dus blijft het bij een hamburger met look a like sla en dito patat maar de echte prijs van f30,00 pp! Maar dat wisten we van te voren, want niet voor niets slepen we een rol vol met adventure food, maggi boerenkool en flesjes wijn van huis mee. Eten in Noorwegen is duur, zoals alles trouwens. Benzine kost rond de f2,68 en zoals we bij Arne’s hebben vernomen zijn ook de bekeuringen voor snelheids overtredingen niet te zuinig. Vandaar dat iedereen zich ook akelig precies aan de snelheid houdt en ook zijn we menigmaal door gebaren op de hoogte gebracht van laserpistool controles. We vertrekken zowaar met mooi weer! Na een mooie tocht door de Dovrevjel komen we het mijnstadje Røros aan.

Het oude stadsdeel is op de slakkenbergen gebouwd. In het museum (wat zeer de moeite waard is) wordt door middel van maquettes een indruk gegeven hoe het er onder de grond aan toe ging. Røros is in 1981 in zijn geheel op de lijst van de Unesco geplaatst. Het is er heel toeristisch en bijtend koud. Bij vertrek uit ons knusse hutje schep je de regen weer van de lucht en het duurt niet lang of het begint ook weer te hozen. Toch leggen we vandaag nog 420 km af! Bij Brekvasselv weer een hytter gezocht om alles weer te laten drogen. Het wordt een beetje eentonig maar we vertrekken weer in de stromende regen. We zetten nu echt koers richting het noorden .

De plannen om de Saltstraumen en de Svartisen gletscher te bezoeken laten we vanwege het slechte weer maar varen omdat je er toch niets van ziet. Bij Mo I Rama begint de lucht te breken en wordt het zelfs droog. Droog en zelfs met een zonnetje passeren we de poolcirkel.

Uiteraard even gestopt om wat fotos te maken. Het landschap veranderd hier van een bosrijk gebied in een arctische woestijn. Zover je kan kijken geen boompje te zien en de E6 slingert zich als een lint door het landschap. Na ongeveer 400 km houden we het gezien voor vandaag en gaan in de buurt van Fauske in een hutje. Het heeft de hele nacht geregend en als om 6.30 de wekker afloopt lukt het niet om op te staan. Ondanks het feit dat we boven de poolcircel zijn is het s’morgens donker. De temperatuur ligt trouwens de laatste dagen rond de 8 a 9 graden overdag, en ondanks dat we in een hut slapen zijn we toch blij met onze slaapzakken die volgens het etiket tot -15 kunnen hebben. Als we vertrekken regent het pijpestelen maar het zou nog veel erger worden. Het is ongelofelijk zoveel regen als dit land kan hebben zonder dat alles wegspoelt! Bij Bognes varen we over naar Skarberget en hier trekt de lucht open.

Een schitterend vergezicht over de fjord en de omringende bergen met de typische vormen openbaart zich aan ons. Aan de overzijde rijden we de depressie weer in. Het lukt deze dag niet om kilometers te maken en na 310 km duiken we bij Lapphaugen een hut in. Wat is die Nordkapp toch ver weg we zijn nu al zo’n 9 dagen inclusief oponthoud onderweg en nog zijn we er niet! We vertrekken weer op tijd en juist ja niet meer raden; in de stromende regen. In een restaurant waar we koffie drinken met een overheerlijk stuk chocoladecake horen we van een man dat het weer noordelijk op gaat klaren. De E6 is hier een stuk drukker. Bij Fosselv gaan we in een hytter waar we 6 Russische vrouwen als buren hebben die direct flink aan het koken slaan zoals we later merken als we de afwas gaan doen. We worden direct hartelijk uitgenodigd om aan te schuiven, maar helaas we hebben net gegeten. Vanaf de camping hier reserveren we een hut voor de volgende 2 dagen op de Nordkapp. Voor 8 uur zitten we al op de motor. Het is droog!! Regelmatig wordt gestopt om een fotootje te schieten.

Wat is alles toch anders als het niet regent .Ook zien we vandaag voor het eerst rendieren. In hele kuddes lopen ze over en naast de weg.

In Alta proberen we bij een soort motorzaak nog remblokken voor de voorzijde te kopen maar die heeft ze niet op voorraad. Toch wel typisch dat bij beide BMW’s van de 4 blokken er 1 helemaal versleten is. Dan maar niet meer remmen, komt die Kickstart sticker achterop (Ik was niet van plan vandaag ook maar ergens voor te remmen) toch nog van pas Leo! Nogal plotseling staan we ineens voor de ingang van de Nordkapptunnel en aan de andere kant sta je dan ineens op Magarøya waar je pp 60 nok mag betalen voor de tunnel.

Na veel stijgen en dalen over een prachtige weg komen we in Skårsvag de meest noordelijke camping ter wereld (zoals alles hier het meest noordelijke is).

Het Nordkappcenter is een soort kermis ,maar de film die vertoond wordt over het leven op de Nordkapp is wel mooi. Het is geweldig druk we tellen ongeveer 22 touringcars en een hele rij motoren waaronder veel Italianen En dat rond middernacht.

Na weer een schitterende rit over Magarøya (er groeit hier werkelijk geen boompje) gaan we na 2 dagen de tunnel weer door naar het vasteland.

Op weg naar Kirkenes via de E6 en de zeer mooie 98 langs de noordelijke ijszee.

Kirkenes is niet echt bijzonder maar dat komt misschien door de regen, de rit is wel de moeite waard.

We moeten dezelfde weg weer een stukje terug en gaan bij Neiden de 971 op richting Inari.

Het landschap veranderd over de grens bijna direct. Bomen, bomen en nog eens bomen. Inari is niet veel meer dan een supermarkt, camping, pinautomaat en enkele huizen terwijl het op de kaart als grote plaats aangemerkt wordt.

De hele dag volgende dag rijden we weer in de regen met echte hoosbuien tussendoor. Natuurlijk is alles weer doorweekt. Het is verbazingwekkend dat die motoren het met al die regen iedere dag weer doen We brengen nog een bezoek aan de kerstman in Rovaniemi daar is tevens ook de poolcirkel.

We hebben op een klein buitje na goed weer en zetten koers naar Kaajanie. Het is een koude heldere nacht geweest en de lucht is prachtig blauw. We gaan op weg naar Iisalmi waar volgens ons boek een BMW dealer moet zitten. We zijn ongeveer 15 km de stad uit als mijn motor begint te hikken en bokt als een rodeopaard. Ook de toerenteller slaat op hol. Ik stop langs de kant en hij nokt er helemaal mee. Als we het contact aanzetten begint de naald van de toerenteller heen en weer te slaan, de pomp gaat aan en uit en we horen ook een relais klapperen. We gaan wat verder van de weg op een paadje staan. Wat nu... De bagage gaat eraf tank eraf en alles wordt zo goed als mogelijk gecheckt. Het helpt niet. Leo moet terug naar Kaajanie om hulp te organiseren. Hij is nog geen 5 minuten weg als ik de zware ronk van de BMW weer hoor. Een stukje terug is een kiosk daar kunnen we onder het genot van een bakkie koffie proberen wat te regelen. Ik rij op zijn motor naar boven en loop daarna terug om te helpen mijn motor het valse plat op te duwen. Van vriendelijke nederlandse dames mogen we de GSM gebruiken. Na een telefoontje met de Finse hulpdienst is hulp snel geregeld. Na enige tijd arriveert de sleepwagen.

Met veel geduw en getrek wordt de motor vastgesnoerd en afgevoerd naar Kaajanie. Daar er volgens de mannen van de sleepwagen in de verste verte geen motordealer in dit deel van Finland is worden we naar een bevriend garagebedrijf gebracht. Daarvandaan hebben we nog contact met BMW nederland die het ook niet weten. De monteur haalt alles weg wat eraf kan en spuit alles in met vochtverdrijver en meet alles door. Niets helpt. Hij maakt ook nog wat massadraden schoon. Uiteindelijk start de motor weer maar een oorzaak is niet gevonden. Daar het vrijdag is en alle garagebedrijven op zaterdag gesloten zijn besluiten we de gok te wagen en de motor weer mee te nemen. Stijf van de spanning zit ik de volgende dag op de motor. Doet ie het of doet ie het niet? We durven geen binnendoor weggetje te nemen, maar als hij het gewoon zonder een verkeerd plofje te geven blijft doen besluiten we om onze plannen te volgen en rijden binnendoor naar Kuopio waar volgens ons boek een dealer moet zitten. Daar de weg gevraagd aan andere motorrijders die Italianen blijken te zijn op weg naar dezelfde dealer. We komen bij een achterafstraatje waar een werkplaats is vol met motorblokken, frames, banden en zowaar een set nieuwe remblokken! Het is een drukte van jewelste met al die Italianen die Leo het gereedschap uit handen nemen om de Italiaanse brembo’s te monteren.

De eigenaar van de zaak Pekka Ahonen ziet dat wij uit Nederland komen en vraagt of we wel eens op Assen zijn geweest. Hij bewaart daar goede herinneringen aan want als mechanicien is hij daar een aantal malen geweest. Hij kent ook Wil Hartog en vraagt of we hem willen groeten.(alsof iedere nederlander hem persoonlijk kent!)Nou bij deze dan Wil! Binnendoor naar Lappeenranta dwars door het merengebied. Dat geven we na verloop van tijd op want van de meren zie je niets omdat er allemaal bomen voor staan. In Lappeenranta zoeken we de camping op en zetten vanwege het mooie weer de tent maar weer eens op.

We maken met een cruiseboot een tochtje over de Saimaa, een merenstelsel zo groot als Nederland en Belgie tesamen en het kanaal wat de verbinding vormt tussen het merengebied en de Finse golf. Het kanaal is 50 km lang en met 8 sluizen wordt een hoogteverschil van 76 m overbrugd.

De tent wordt droog ingepakt, en we vertrekken naar Helsinki. Het is goed te merken dat je hier in een dichter bevolkt gebied komt. Het wordt drukker en we krijgen nu zelfs snelwegen. Gelukkig is de weg naar de camping goed aangegeven want Helsinki is een echte grote stad. Direct vanaf de camping kunnen we met de metro naar het gezellige centrum waar het stikt van de terrasjes.

Met een oude Engelse dubbeldekker maken we een tour langs de highlights van de stad o.a het Sibelius monument en de rotskerk die echt heel indrukwekkend is.

Daarna terug naar de camping en alles inpakken want we moeten door naar Turku vanwaar de boot van de Viking line ons naar Stockholm zal brengen.

Na een rustige overtocht bereiken we de volgende ochtend Zweden. We gaan de snelweg op en varen in de middag naar Helsingør in Denemarken. Na de drukte van Kopenhagen zoeken we een camping. De laatste van deze reis als het allemaal meezit. We besluiten om iets om te rijden omdat we de brug over de grote Belt- die recentelijk geopend is- willen zien. De afmetingen zijn indrukwekkend.

Vanaf hier is het nog zo’n 1000 km naar huis. Bij thuiskomst vier weken later staat de tellerstand op 9200 km meer dan bij vertrek. Is het echt het laatste avontuur van Europa? Ja, want ondanks motorpech, het slechte weer en de vele kilometers zeggen we beiden: volgend jaar weer !?